Saruhanlı, Türkiye'nin Ege Bölgesi'nde bulunan Manisa ilinin ilçelerinden biridir.

Deniz seviyesinden 43 m yükseklikte kurulmuş olan Saruhanlı'ın genel nüfusu 64.134 merkezi 14900'dür. 890 km² yüzölçümüne sahip ilçenin 50 mahallesi bulunmaktadır. Osmanlılar zamanında 150 haneli bir köy olan Saruhanlı, 1956 yılında Manisa'ya bağlı bir ilçe haline geldi. İlçe halkının büyük bir kısmını Balkan Yarımadası'ndan gelen göçmenler oluşturur. İlçedeki halkın çoğu gelirini tarımla sağlamaktadır. Bölgede en çok çekirdeksiz üzüm, pamuk, mısır ürünleri yetişmektedir.

Saruhanlı düz ve verimli arazi olan Gediz ovasında yer alır. Gediz nehrinin önemli bir kolu olan Kumçayı, ilçenin kenarından geçmektedir. İlçe Ege’yi İstanbul’a bağlayan İzmir-İstanbul devlet karayolunun üzerinde Manisa'ya 19 km, Akhisar’a 33 km uzaklıktadır. Batıyı Anadolu’ya bağlayan demiryolu, topraklarını ikiye bölerek İç Anadolu’ya doğru uzanır. Saruhanlı’nın yüzölçümü 890 km², denizden yüksekliği 43 m’dir. İlçe kuzey ve kuzeydoğusundan Akhisar’a ve Gölmarmara’ya batısından Kınık-Bergama, güneyinden Turgutlu ve Ahmetli, güneybatısından Manisa ile çevrelenmiştir. Akdeniz ikliminin etkisindedir.

Saruhanlı’nın kesin kuruluş tarihi bilinmiyorsa da (1313-1437) Saruhan Beyliği döneminde kurulduğu düşünülmektedir. Bölgeye ilk yerleşenler göçebelik geleneğinden geliyordu.Giderek yerleşik yaşama alışarak tarımla uğraşmaya başladılar Sevr anlaşmasından sonra Yunanlar önce İzmir’i sonra (26 Mayıs 1919) Manisa’yı işgal ettiler Saruhanlı’ların büyük direnci yüzünden ancak on dört ay sonra 1920 Haziranında girebildiler. 7 Eylül 1922’de işgalden kurtulan bölgeye, Balkan ülkelerinden ve doğudan gelen Türk göçmenleri yerleştirilmeye başlandı. Saruhanlı topraklarının verimli olması ve boş olması nedeniyle bölgeye sürekli bir göç yaşandı. Bu göç 1960 yıllarına kadar devam etti.

Nüfusun % 73’ü merkez dahil 14 belde merkezinde, geri kalanı köylerde yaşamaktadır.Saruhanlı Nüfusunun % 60’ı Bulgaristan, Yunanistan, Yugoslavya, Arnavutluk göçmeni ve Türk asıllıdır. %35'i yerli halktan, %5’i ise doğu ve güneydoğudan göç eden vatandaşlardan oluşmaktadır. Nüfusu tarım mevsiminde dışarıdan gelen işçiler nedeniyle geçici olarak artmaktadır.