Yaşlı insanlar neden kokar? Hepimiz kokacağız! from Turgut Can's blog

Geçen Pazar saat 12:00 sıralarında İstanbul'a gittim. (evet, sanırım Luksemburga ki dükkanı İstanbul'a taşınacağım, en azından Atayurdum olması beni mutlu ediyor)

Karşımda yaşlı bir adam vardı. Bu arada, ancak şimdi yazdığım için bir tür paradoks olduğunu anlıyorum. Yaşadığım mahallede adı "Gençlik mahallesi" olsa da kesinlikle yaşlılar çoğunlukta. En azından benim yaşadığım bu bölgede öyle emekli maaşları her ay ödeniyor diyorlar!

Ve bulunduğum yerdeki binalar inşa edildiğinde bu yaşlı dayının oralarda çalıştığını düşünüyorum.  konuya geri dönelim. Karşımda bir baba vardı. Ama çocuklarına dede olarak görünen bir ihtiyardı. İktidardayken pek yorum yapılmayan, üç yaşında bile aynı görünümü korumaya çalışan türden. Sırtını dik tuttu ve başını dik tuttu, beyaz saçları sık sık geriye doğru tarandı. Sadece elleri yaşına tamamen ihanet etti. Kahverengi lekeliydiler ve hafifçe titriyorlardı. Tıpkı Gheorghe Dinića'nın Sergiu Nicolaescu'nun filmlerinde olduğu gibi, yere kadar uzun bir deri ceket giymişti.

Ayrıca bahse girerim ki o, en azından 99 depremini yakalamıştı. Hemen yanına gidip sıraya oturdum. Ve sonra, yüzüme bir yumruk gibi, koku yüzüme çarptı. Tabii ki "koku" derken hassas davranıyorum. Çünkü adam kesinlikle kokuyor. Sanırım neden bahsettiğimi biliyorsun.

Yaşlılara özgü, ancak birkaç basamak daha yükseğe verilen o damfuydu. Birkaç santim geri çekildim ve ona dikkatlice baktım. Çizgili ütülü bir pantolon ve ayağında temiz ayakkabılar vardı. Üzerine koyduğu her şey uzun zaman öncesindendi ama en azından temiz görünüyorlardı. Ve daha sonra? Sonra sepetine baktım. Üç tane ucuz, kabarık somun ekmeği, on lira altında fiyatlandırılmış bir kaç ucuz market ürünü, bir kaç tane patates ve rafta bulduğu en ucuz bira olan bir  bira kutusu vardı. Bu kadar! Ama deri ceketinin içinde dimdik ve gururlu duruyordu. Tezgâhtar kadına 20 lirayı uzatırken ya da geri kalanını avucunda sayarken elindeki hafif titremeyi kontrol etmeye çalıştı. Ve o anda bazı yaşlı insanların neden kötü koktuğunu anladım.

​

Bu Türkiye de ki Yokluğun kokusudur. Birkaç yüz Euro luk emekli maaşı insanları bu duruma getirmişti. Lüksemburg daki yaşlılara göre aralarında çok fark vardı. Birisi hayattan keyif almaya çalışırken diğeri ise ise yaşamda kalma savaşı veriyordu.. Belki de ısıtmakta olduğum tek odadaki radyatör en düşük seviye de. "Soğuktan nefret ettiği için" bütün kış kapalı tutulan penceredir.

Sadece doktora gitmeleri gerektiğinde korkuyla açtıkları sıcak su musluğu. Onlarca yıldır dolapta tuttuğu deri ceket, çünkü başka bir tane alamaz. Son yetmiş yılda fakir Türkiye'yi yönetenlerin alay konusu. Ve yaşlıların kötü kokmadığı bir ülke isterim diye düşündüm! Ama gerçekten korkuyorum ki, yavaş yavaş hepimiz kokuşacağız!