Romanya da ağır sanayideki ilk 1 haftalık işim. from Onur Türk's blog

Romanya daki ağır sanayide 1 Mayıs da işe  başladım.

1 Mayıs da işe başladım. 1 Mayıs da resmi tatilmiş Romanya da. Hiçbir Romen gelmemiş. O yüzden sadece Türkler olduğu için Patronda bugün iş yapmayalım mangal yapalım dedi. O gün gittik mangal aldık. Adana köfte, Urfa köfte ve Tavuk mangal yaptık. Ayrıca Yanında semaver çayı da demledik ve bu sayede yeni iş arkadaşlarım ile de tanışmış oldum.

2 Mayıs salı gününden Cumartesiye kadar çalıştım. Bu arada çalışma saatleri sabah 8.000 akşam 5.30 a kadar öğlen 30 dakika yemek molası var. iş olarak havalandırma işi kaynak, kesme, saç model verme, saç montaj ve yalıtım yapma işleri, iş çok zor değil. özellikle yalıtım ve montaj kısmı ama diğer kesme işlemleri alışık olmadığım için bana zor geldi. özellikle fleks ile kesme işinde daha önce bir iş arkadaşımın fleks in patlayarak elini parçalaması o iş den beni soğuttu.

​Arkadaşın montaj dediği iş aslında ağır sanayiymiş. Oraya gidince Formaları ve işe bakınca anladım. Kolay bir iş değil. Özellikle gürültüsü hiç çekilecek gibi değil. Havalandırmaların boru gibi olması ve saçtan yapılması ve çekil ile vurduğunda çıkan gürültünün ses seviyesi tarif edilemez hele aynı anda 8-10 kişi metali vuruyorsa çok rahatsız edecek gürültüsü var. 

İşe başladığımda sabah 8 de başlıyorum. eğer 8'i 5 dakika geçerse gidersen hemen laf edilmeye başlanıyor. Dakik olmalıymışız. Öğle molası da öyle yasal olarak 1 saat öğle molası olmasına rağmen bize 30 dakika öğle molası veriyorlar. Türk şirketinde çalışmanın olumsuz yanlarından biriside yasalara uymamalarıdır. 

8 de işe başlıyoruz büyük çekik ve saç gürültüleri ile günümüz geçiyor. Beynim gürültüden serhoş gibi oluyor. O yüzden işleri yaparken hata yapmayım diye yavaş yavaş yapıyorum. İşe de çalışırken aklımdan bir sürü şeyler geçiyor. Onun yeterince aklını çalıştıramadın buralara düştün diyerek çekici hızlıca vurduğum zamanlar da oluyor. Bazı metal parçaları vurarak yamıltumuşum sonra onları düzelttik ve nokta kaynak yapan usta beni uyardı. İşin en zor tarafı gürültüsü diğer çalışan insanlarda benim gibi zorluk yaşamışlar 2 haftada falan alışmışlar işe bende alışırım dayanabildiğim kadar çalışayım diye düşündüm.

İlk gün montaj da çalıştım. İkinci gün makinaların parça kesiminde ve bükmede yardımcı oldum. Üçüncü gün yalıtım yaptım. Her gün biraz biraz bir şeyler öğrendim. En azından neyin nasıl yapıldığını görmüş oldum. Yaşamı hep olumlu yönlerinden bakarım. 
Akşam 5.30 gibi işi bitiriyoruz. O zamana kadar başımız kazan gibi oluyor. Hele işte çalışırken birde sevmeyerek bir işi yapıyorsan saatler geçmek bilmiyor. Bazen bakıyorum saat 12 olmuştur diyorum. saat 9:30 tekrar bakıyorum 12 olmuştur diyorum saat 10:30 Bazen zaman geçmesin istiyoruz bazen de saatler geçmek bilmiyor.

İşin en zor tarafı çok gürültülü olması. O gürültüye alışmak büyük bir sorun. Ben bireysel olarak alışamadım. Zaten iş zor olduğundan Hiç genç çalışan Romanyalı insan yok. Hepsi Türk. 5-6 Tane bizim bölümde çalışan Romanyalı ve onlarda yaşlı insanlar. 9-10 yıldır çalıştıkları için alışmışlar işin gürültüsüne.

​
Kafama en çok takılan şey orada çalışırken sağır olup olmayacağımdı. Çünkü durmadan yüksek gürültüye maruz kalıyorsunuz. İşin parası Romanya ve Türkiye şartlarına göre iyi olsa da. O tür işlerde çalışmak isteyen Romanyalılar Almanya yada Hollanda da çok yüksek ücretlere çalışabilirler. Yasal olarak en düşük ücretin 2 katına vermek zorundalar. 

İşten çıkında akşam bir duş alıyorum. Bacaklarımın yorgunluğunu her yerden hissedebiliyorum. İş sonrası su ile temiz bir duş almak insanı gerçekten çok rahatlatıyor. Sonra ayaklarımı uzatıyorum. Sürekli kulaklarımda çekik sesleri devam ediyor kulak çınlaması yarım saat 1 saat sürüyor sessiz ortamda ses duymamak ise lüks hale geliyor.

Neyse böyle şartlarda  1 hafta dişimi sıkıp çalıştım. Her iş bitiminde bugünde bitti diyordum.  Cumartesi günü çalışacağımı ve dayanabildiğim kadar çalışacağımı söyledim. Patron da bana öğleden sonra ofisime gel dedi. 6 aylık 1 yıllık kontrat yapamayacağını kalıcı işçi aradıklarını ve bana işin yoğun olmadığını bunların güzel günler olduğu işlerin daha yoğunlaşacağını ve saat 7.30 a kadar çalışacağımızı söyledi. 

Bende düşündüm büyük ihtimal ile başka bir iş bakarım dedim. Pazartesi günü olduğunda patrona dedim. İşin zor olduğun gürültüyü kafamın kaldırmadığını söyledim ve işi bıraktım. Artık yeni bir iş bakacağım kendime. Farklı iş deneyimleri ile maceralarım devam edecek. Bu işte çalıştıktan sonra artık diğer işler çok kolay gelmemeye başladı.

Okuduğunuz için teşekkürler.