2015 yılında babasına kaybeden bir kişinin babası ile son anları from Onur Türk's blog

​3 yıl önce. 2015 in Eylül başı. Babamla son sohbet edişimiz. Adana Seyhan Uygulama Hastahanesi. Babam Karacoğlanı pek sever. Babam dedi ki, oğul Azrail gelmiş de can talep eyler, benim can vermeye dermanım mı var. Ve Karacoğlanın bu şiirini okudu.

Baba dedim iyisin, taburcu olursun bugun yarın. Ne bileyim iyiyim de, başka hissediyorum, ne var idi eve gitsek torun torba gelin damat hepsini görsem bir kahvaltı etsek dedi. Baba iki güne çıkıyoruz işte dedim.  Babam iyi hissetmesine rağmen krizleri tekrarlanmasın diye doktorun önerisi ile açık kalp ameliyatına girdi.

Girmesini istemiyordum, adamcağız çok iyiydi. Genç bir doktordu alttan girdi üstten çıktı ikna etti tekrarlar öldürür diye. Babam ameliyata girdi girmesine ya, kaldıramadı. Doktor komaya girdi dedi, ve bir daha çıkamadı. Bir sürü tıbbi şey sıraladı, akladı kendini. Senin hiç baban öldü mü dedim, hayır dedi. Halbuki sen onu ikna etmesen ısrar etmesen biz çıkışımızı alacaktık.

​Çıktım çarşıya küçük saatin oradan kefenini aldım, gören mısır çarşısı esnafı soruyor Soner hayrola kime bu kefen? Babaam ağabey. Adamlar da yıkılıyor tabi 25 senedir her gün Mısır Çarşısında babam. Kasaplar Balıkçılar müzikleri bıçakları susturuyor. Niyazi abi sesleniyor Susun be Mehmet Ali amca göçmüş, anısına saygınız olsun.

Ben esnafın arasında elimde kefenle yürüyorum, gözyaşım düşüyor kefene daha iki hafta önce beyaz atletini değiştiriyordum yahu, kefen nedir giydirmeye. Sonra birde kabir aldırdılar, yahu ben oğlu ola ola bir ev alamadım, 23 yıldır doğduğum evde kiradayız.

Ölüm raporu alınacakmış hastahaneye gittim. Ağlaya ağlaya morga indim, babamın cesedini teşhis ettim. Yüzüne baktım. Uyansana ya haberler de oluyor ya, hani Müslüm Gürses de morgda geri dirilmiş, bişeyler yapsana bana duyuyorsun geri gir bedene yapabiliyorsan? Yok çıt yok. Babam üşümüş de rüzgarından bir bulutun, bir gece ansızın gidivermiş. Mezara koyduk abimle oğulları olarak , toprak atılıyor.

Bana o gün söylediği şey aklıma geldi, Soner ölürüz ölürüz de ölmekte bir şey değil, ananı seni çok özlerim be oğul. Kefeninin arasına bir vesikalık fotoğrafımı koydum. Özleme, bunla avun duvarına as, gelen misafirlerine beni tanıt benden bahset, nasılsa bir gün elbet buluşacağız be baba dedim. Eminim, babamın ruhu orda bana sarıldı. Omuzumda yanağımda öylesine bir sıcaklık hissettim. Eminim babam hoş geldin diyene kadar benimle orda vedalaştı. İçimden çıkıyor mu, yok ya nerde